Aspargin
50 tabl

Aspargin zawiera dobrze przyswajalną mieszaninę soli magnezowej i potasowej kwasu asparaginowego. Magnez jest aktywatorem wielu enzymów, pośredniczy w wytwarzaniu i transporcie energii w organizmie. Jest niezbędny w czynności mięśnia sercowego, układu nerwowego, mięśniówki gładkiej naczyń oraz mięśni prążkowanych. Niedobór magnezu zwiększa ryzyko choroby wieńcowej, zawału serca i zaburzeń rytmu serca. Objawami niedoboru magnezu są: nadpobudliwość, trudności z koncentracją, zwiększona podatność na stres, zaburzenia pracy mięśni szkieletowych. Potas uczestniczy w czynności układu nerwowego i sercowo-naczyniowego oraz w przewodnictwie nerwowo mięśniowym. Niedobór potasu stanowi zagrożenie dla prawidłowej czynności układu krwionośnego, wydalniczego i regulacji gospodarki wodno – elektrolitowej (odpowiedzialnej za utrzymanie prawidłowego ciśnienia i kwasowości krwi). Kwas asparaginowy bierze udział w przekazywaniu bodźców w ośrodkowym układzie nerwowym.

Skład
1 tabletka zawiera:
magnezu wodoroasparaginian (czterowodny) 250 mg (co odpowiada 17 mg magnezu);
potasu wodoroasparaginian (półwodny) 250 mg (co odpowiada 54 mg potasu).
Substancje pomocnicze: skrobia ziemniaczana, sacharoza, ultraamylopektyna, magnezu stearynian, talk.


Wskazania
Uzupełnianie niedoboru magnezu i potasu (gdy nie jest konieczne podawanie drogą dożylną):
•przy niemiarowościach i nadpobudliwości serca – zwłaszcza na tle niedoboru magnezu i potasu;
•profilaktycznie w chorobie niedokrwiennej serca, przy zagrożeniu zawałem;
•w rekonwalescencji pozawałowej;
•po przebytych chorobach zakaźnych lub zabiegach chirurgicznych, w przebiegu których doszło do utraty magnezu i potasu;
• jako lek przeciwdziałający niepożądanym skutkom długotrwałego stosowania glikozydów nasercowych i leków moczopędnych (np. tiazydów, furosemidu).

Lek nie jest przeznaczony do stosowania u dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Dawkowanie
Jeżeli lekarz nie zaleci inaczej, przeciętnie stosuje się od 1 do 2 tabletek 2 do 3 razy dziennie, doustnie, po posiłku, co odpowiada od 108 mg do 324 mg potasu na dobę oraz od 34 mg do 102 mg magnezu na dobę.

Przeciwwskazania:
Nie należy stosować leku Aspargin jeśli występuje:
nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, hipermagnezemia, hiperkaliemia (nadmiar magnezu lub potasu we krwi), ciężka niewydolność nerek (klirens kreatyniny mniejszy od 30 ml/min), zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (blok), bradykardia (zbyt wolna praca serca), myasthenia gravis (rzadka choroba, której towarzyszy zwiotczenie mięśni), znaczne niedociśnienie tętnicze krwi.

Działania niepożądane:
Jak każdy lek, lek Aspargin może powodować działania niepożądane.

Lek może spowodować zaburzenia przewodnictwa przedsionkowo-komorowego (zaburzenia pracy serca). Niekiedy po stosowaniu leku mogą wystąpić nudności i biegunka, które zwykle ustępują samoistnie, a także zaczerwienienie skóry, bezsenność, osłabienie mięśniowe. W przypadku wystąpienia ciężkich objawów niepożądanych należy zwrócić się do lekarza.U niektórych osób w czasie stosowania leku Aspargin mogą wystąpić inne działania niepożądane. W przypadku wystąpienia innych objawów niepożądanych, niewymienionych w tej ulotce, należy poinformować o nich lekarza.

Uwagi:

Interakcje z innymi lekami:
Leku nie należy podawać jednocześnie z fosforanami i związkami wapnia, gdyż zawarty w nim magnez wykazuje antagonizm w stosunku do tych związków. Sole magnezu zmniejszają wchłanianie niektórych antybiotyków, np. tetracyklin; należy zachować co najmniej 3-godzinną przerwę pomiędzy podaniem tych leków. Magnez zmniejsza wchłanianie związków żelaza, fluoru, fluorochinolonów oraz doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny. Glikozydy naparstnicy (leki nasercowe) stosowane w połączeniu z potasem mogą prowadzić do zaburzeń rytmu serca. Leku nie należy stosować jednocześnie z atropiną lub hioscyjaminą, gdyż wzrasta ryzyko owrzodzeń jelita, możliwych przy doustnym przyjmowaniu soli potasu. Leki moczopędne (amiloryd, spironolakton, triamteren) oraz inhibitory konwertazy angiotensyny (leki stosowane w chorobach układu krążenia, np. kaptopryl i enalapryl) powodują wzrost stężenia potasu we krwi. Kortyzon zmniejsza skutki działania potasu. Zawarty w preparacie potas zmniejsza wchłanianie witaminy B12.